Bir tarafta yeniden ‘Süper Lig’e dönebilmenin hayalini kuran Adanaspor..
Diğer tarafta mazisini arayan İstanbulspor..
TFF 1. Lig’de ‘zirve mücadelesi’ veren aynı puana sahip iki takım, 50 yıllık ezeli rekabette 15. randevuya çıktı..
İlk kez, 29 Ekim 1967 yılında ‘2. Lig Kırmızı Grup’ta birbirlerine rakip olan taraflar, en son 2004 yılında ‘Süper Lig’de karşı karşıya gelmiş ve o maçta 1-1’lik eşitle sona ermişti..
Dönüp, 14 maçlık seriye baktığımızda da sarı-siyahlıların üstünlüğü göze çarpıyordu..
Her iki tarafın da ‘zirve hesabı’ olduğu göz önüne alındığında bu maçın da oldukça çekişmeli geçeceğinin sinyalleri veriliyordu..
Ama öyle olmadı!.
İstanbul, ‘bir puan’ için sahada mücadele ederken, Toros Kaplanı ise topa daha fazla sahip olup, olursa gol ya da goller bulabilmenin hesabındaydı..
Zaman, konuk takımın lehineydi..
Turuncu-beyazlılar, her ne kadar topa daha fazla hükmedip, daha fazla pas trafiği yapsa da rakip kalede pozisyon üretmekte zorlandı!.
Top bir sağdan sola, bir soldan sağa dönüp durdu..
Toros Kaplanı, dikine oynamak yerine oyunu yatay yönde kurdu..
Hal böyle olunca da Adanaspor, ‘bal yapmayan arı’yı andırdı..
Saha kenarına bakıp, Osman Özköylü’nün heyecanını görüp, sonrasında sahadaki futbolculara göz atınca ortaya bir tezatlık çıkıyordu!.
Teknik heyeti coşku ve heyecanı, sahadaki futbolcularda yoktu!.
Sahada iyi mücadele ettiler, topla araları iyiydi ama o kadar!.
Ötesi yoktu yani..
Futbolda topa hükmetmek maçı kazandırmıyor!.
Topa sahip olduğun kadar, pozisyon da üretip, sonucu değiştirecek hamleleri de yapmak zorundasın!.
Osman Özköylü, ilk maçına çıktı..
Ve deneyimli teknik adamın yönetiminde turuncu-beyazlılar değişim sinyalleri vermeye başladı..
Özellikle top rakipteyken pres yapması, hatta bu baskısını rakip kaleye kadar taşıması önemliydi..
Turuncu-beyazlı futbolcuların, sahada bitmek tükenmek bilmez bir enerjiyle koşup savaşması da Adanaspor’un artısıydı..
Ama olmayınca olmuyor işte!.
Ne kadar iyi niyetli olursanız olun..
Ne kadar iyi mücadele edip, topa daha fazla sahip olursanız olun..
Gol ya da goller atamadıkça kazanamıyorsunuz işte!.